آپولوژی



بگو هنوز رنج جانکاه غربت بی پایان، در وطن سرد غم زده ات پایانی ندارد؟ بگو برای مردنمان دیر نیست؟ بگو هنوز شور شیرین کودکی در میان کوچه باغ های بی انتهای رفته بر باد امروز، در رگ های فسرده ات جاری ست؟ بگو برای مردنمان دیر نیست؟ بگو هنوز خاطرات دفینه در کنج زباله دان تاریک ذهنت، رویای بازگشت به روزهای از کف رفته را در سر خویش می پرورانند؟ بگو برای مردنمان دیر نیست؟ بگو هنوز خنده های یخ زده بر گوشه ی لبان بی روحت، از گریه های تاریک نهانی روزگار تنهاییت حکایت می کند؟ بگو برای مردنمان دیر نیست؟

بگو.بگو.بگو. 

آه. دوباره از یاد بردم. ما دیرزمانی ست که مرده ایم! 


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها